„- 300 metrów poezji!- 3000 stóp Szekspira! ”Większość z nas, historyków filmowych, musi znać tę linię.Tak dobroduszni dziennikarze kpili z wczesnych prób kina w adaptacjach literackich.W latach 1910 było oczywiste, że w królestwie poezji i sztuki nie ma miejsca na liczby i miary.Jak na ironię, ci, którzy to mówili, wydają się zapominać, że tym, co odróżnia poezję od prozy, jest stosowanie metrycznych form mowy, więc stopy i metry są tak samo istotne dla twórczości Szekspira, jak tropy Szekspira i postacie Szekspira… W wierszachstudia, uczeni liczą sylaby, stopy i stres;w studiach filmowych robimy zdjęcia.„Gdybym użył jednego słowa, musiałbym powiedzieć czas”, powiedział Chuck Norris w ostatnim wywiadzie dla Nightline ABC, odpowiadając, jaki atrybut zdobył mu sześć tytułów świata karate.„Moment, który moim zdaniem był najważniejszy. Byłem w stanie ustalić czas, aby wypełnić lukę między moim przeciwnikiem a mną i cofnąć się, i to był chyba klucz”.Podobnie jak sztuki walki czy poezja i muzyka, kino to sztuka mierzenia czasu.To wyjaśnia, dlaczego na początku twórcy filmowi, jak Abel Gance lub Dziga Vertov w latach dwudziestych, lub jako Peter Kubelka lub Kurt Kren w latach sześćdziesiątych nie tylko liczyli klatki podczas edycji, ale także rysowali rozbudowane diagramy i tabele kolorów w celu wizualizacji rytmuich przyszły film.To wyjaśnia również, dlaczego wielu uczonych zainteresowanych historią stylu filmowego (takich jak Barry Salt w Anglii, David Bordwell i Kristin Thompson w USA lub Charles O'Brien w Kanadzie) liczą ujęcia i długości filmów w czasie, aby obliczyć średnie długości ujęćfilmów i / lub wykorzystaj te dane w swoich badaniach.